Obama in Berlijn - 'k stond erbij en keek ernaar

(Dit is geen verslag van Obama's Berlijnse speech - daaraan zullen de media al voldoende aandacht besteden. Wel wil ik het in heel wat berichten opgehangen beeld van een massa "dolgedraaide Obama-fans" wat bijsturen. Dat is namelijk niet de massa waar ik vanavond in stond.) Volgens de politie waren we met zo'n 200 000 naar Berlijn-Mitte komen afzakken om naar Obama te luisteren. Moeilijk te controleren natuurlijk, maar een grote massa was het alvast wel : van de Siegessäule tot aan de Brandenburgse Poort, goed voor zo'n 1,5 km "mensenzee". Wat echter niet klopt, is het beeld dat de meeste media van dat publiek ophangen, namelijk dat van een dolgedraaide massa Obama-fans. Sommige media hebben het zelfs over een Berlijnse "Obama-manie". "Obama pakte de mensenzee moeiteloos in met zijn redenaarstalent", luidt het op de vrt-nieuwssite, waar ook sprake is van een "minutenlang applaus". Van dat alles heb ik niet veel gemerkt. Wij stonden op een goeie 300 m van het podium, eerder vooraan dus, maar toch al een stukje op weg naar de Brandenburgse Poort. Toen Obama het podium betrad klonk er even applaus en wat gejuich, maar op onze hoogte stierf dat snel weg. Alleen vooraan, bij het podium, hielden toejuichingen en applaus langer dan een minuut aan. Bij ons werd het dan ook een beetje lachwekkend toen Obama voor de tiende keer "Thank you!" zei. Ook tijdens Obama's toespraak bleef het bij wat handgeklap af en toe (vooral toen hij pleitte voor een wereld zonder kernwapens, voor het neerhalen van scheidingsmuren en ook toen hij de schande van Darfur hekelde). Na afloop volgde nog een kort en correct applaus, vervolgens draaiden zo'n 200 000 mensen Obama de rug toe en stapten rustig naar de Brandenburgse Poort terug. Mijn indruk is niet dat Berlijn vandaag een Obama-manie beleefde, wel dat de meeste aanwezigen vooral uitdrukking wilden geven aan hun stille hoop dat Amerika onder zijn nieuwe president een stuk minder oorlogszuchtig wordt dan onder Bush & Cheney. Velen lijken van Obama op dat vlak meer te verwachten dan van McCain. Tegelijk beseften de meeste toehoorders dat ze hun gejuich best nog even kunnen opsparen. Maar die stilte was op de perstribune blijkbaar niet te horen.